BLOG
Even samenvatten hoe 2013 toch nog een erg interessant jaar werd ... .
In juni ben ik beginnen naaien en kleren bewerken, in augustus heb ik meerdere mooie tentoonstellingen gezien in Boston en Stekene, in november heb ik het MOMA in Antwerpen bezocht. Hoogtepunt was de aankomst van de naaimachine, maar ik heb ook veel getekend.
(Vervolg van eergisteren: 17/12/2013: Even terugkijken)
En toen stond ze daar plots: de nieuwe naaimachine, net het model dat ik wou. Rachid had hem gekocht. Het was vrijdag en ik had nog een belangrijk gesprek op de agenda en het weekend stond voor de deur ... . Ik had er schrik van, ik krijg (zonder mijn bril op) met moeite een draad door een naald, ik had dat wel in mijn hoofd ... maar pas over 4 maanden ofzo. Voldongen feit 1: Rachid houdt van me. Voldongen feit 2: nu kan ik niet meer terugkrabbelen. Natuurlijk was ik ook super enthousiast en vermelde het meteen aan een collega die me veel sterkte toewenste.
Het relaas van een weekend:
- Dus, ik heb dat ding vrijdagavond uitgepakt en ik heb de handleiding bekeken: 4 pagina's: "kan niet moeilijk zijn hé!".
- Tegen zaterdag had ik door dat het ding op 2 plaatsen gevoed moet worden met draad ... "dat stond weeral nergens hé!!
- Tegen zondag had ik door hoe ik den draad door dat naaldje moest krijgen met het hulpstuk. Toen waren we vertrokken, bobijntjes opbinden, nieuwen draad opleggen, stikken en retourneren, ask me and I will do it!
Ik heb de naaimachine nu wel wat onder de knie, maar het naaien zelf, klein vraagje: moet het recht zijn? Het moet creatief blijven en meestal zijn 100% rechte dingen dat wat minder. Ik heb een handtas gemaakt uit een broek van Amélie die te klein was, een klein zakje in viltstof ... Ik denk dat ik het wat tijd zal moeten geven, ik voel me alsof ik aan het lopen ben terwijl ik nog niet kan stappen. Het voelt wel aan als een positieve stroomversnelling ... Met al die vakantiedagen in het verschiet ;).
Even deze blog teruglezen: 03/06/2013: Toegepaste kunst?
Net voor mijn 35ste verjaardag ben ik een soort "midlife crisis" gestart, zowel op persoonlijk als op artistiek vlak. Ik was het schilderen niet beu, maar ik wil die grote doeken, of die enorme muren beschilderen ... niet die kleine kwalitatief minderwaardige doeken die na een tijd scheeftrekken ... maar die dan wél in mijn budget zouden passen. Uiteindelijk eindigen ze op een rijtje, als een opgestapeld archief. Ik wou ook meer van de wereld zien, wat ik ook gedaan heb. Ik ben dankzij mijn werk naar Boston gevlogen en heb daar hedendaagse kunst gezien (ik zie 14/08/2013: Mary Reid Kelley en 27/08/2013: Barry McGee nog voor me), ik ben naar de Verbeke Foundation in Stekene getrokken en heb onlangs het Modemuseum in Antwerpen bezocht.
Ik heb mooie dingen gezien in het Museum of Fine arts in Boston:
The 1960s saw a revolution in fashion that was born, like most things new and hip in that era, of youth rebellion in the streets. For the first time, designers didn't dictate the trends. Instead, they trickled up into the top fashion houses, Halston and Yves Saint Laurent among them, by way of bohemian boutiques and avant-garde labels with names like Granny Takes a Trip and Cosmic Couture, and musicians like the Beatles, Janis Joplin, and Jimi Hendrix. Defying easy definition but becoming an international phenomenon all the same, hippie fashion twisted and turned from trippy to retro and crafty to ethnic. The accompanying idea that one can express a personal style with clothing went against everything about the previous generation’s notion of matching suits or ladylike ensembles dictated by social class or profession.
Mijn interesse voor mode is sinds deze blog aangewakkerd: Toegepaste kunst?. Dus een tentoonstelling over mode in het Museum of Fine Arts te Boston wou ik niet missen. De tentoonstelling "Hippie Chic" is een zeer kleine tentoonstelling (wat me wel wat teleurstelde) en eigenlijk wel eentonig. Naast tekst per "Sub-Hippie-Chic-Style" waren er enkel spierwitte aangeklede etalagepoppen die eigenlijk niet heel erg elegant afkleedden. Soit, het is een mooie poging maar de ruimte was minstens 2 keer te klein, (te) veel volk, daarnaast had ik liever wat variatie in materiaal gezien zoals foto's uit die tijd. Er waren aardig wat mooie zaken te zien, maar zoals gezegd, de etalagepoppen deden de kleren geen eer aan.
Vergane glorie of re-birth?
De "Sub-Hippie-Chic-Style" verdeling is gebaseerd op de inspiratie: ethnic, retro, trippy, fantasy, ... al blijft de tentoonstelling 1 geheel. We zien grote details en patronen, veel details, kleurrijke kleren en rijke materialen. Vandaag is dat ook allemaal terug en zien we terug grote prints. Ook het individualisme lijkt me een huidige trend, we willen met onze kleren een stuk van onszelf tonen, onze smaak, ... Vandaag hoor je toch meer en meer dat jonge vrouwen opnieuw bezig zijn met zelf kleren te maken of bestaande kleren aan te passen, recyclage is reeds een hele tijd aan de gang.
Naast Mary Reid Kelley was er in het ICA in Boston nog meer moois. Als museum van hedendaagse kunst hadden zij een straatkunstenaar van formaat binnen gehaald. Alle gebruikte foto's zijn eigendom van het ICA en de kunstenaar.
Barry McGee began exhibiting his art in the late 1980s, not in a museum or gallery but on his home streets of San Francisco. ... Deploying a visual vocabulary that borrows from gaffiti, comics, hobo art, sign painting, and other sources, McGee's imagery simultaniously celebrates and critiques his diverse Mission District neighborhood. Having long viewed the city as a vital site for art and activism, he now brings the anarchic energy of inner-city street life to environments installed in art spaces. ...
Ik smaakte onmiddellijk wat ik zag. Een kleurrijke, felle, scherpe vormentaal die repetitief maar zonder te vervelen je blik van het ene naar het andere trekt.